منبع : پرتال امام خمینی (ره)

منبع: پرتال امام خمینی (ره)

وَ قَالَ (علیه السلام): اللَّهُمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ مِنْ أَنْ تُحَسِّنَ [تَحْسُنَ] فِي لَامِعَةِ الْعُيُونِ عَلَانِيَتِي وَ تُقَبِّحَ [تَقْبُحَ] فِيمَا أُبْطِنُ لَكَ سَرِيرَتِي، مُحَافِظاً عَلَى رِثَاءِ [رِيَاءِ] النَّاسِ مِنْ نَفْسِي بِجَمِيعِ مَا أَنْتَ مُطَّلِعٌ عَلَيْهِ مِنِّي، فَأُبْدِيَ لِلنَّاسِ حُسْنَ ظَاهِرِي وَ أُفْضِيَ إِلَيْكَ بِسُوءِ عَمَلِي، تَقَرُّباً إِلَى عِبَادِكَ وَ تَبَاعُداً مِنْ مَرْضَاتِك.

آن حضرت فرمود: خداوندا، به تو پناه مى برم از اينكه ظاهرم در ديده مردم نيكو جلوه كند، و درونم در آنچه از تو پنهان مى كنم زشت نمايد، خود را از همه آنچه بر من آگاهى در برابر ديد مردم حفظ كنم، پس ظاهر آراسته ام را براى مردم آشكار نموده، و زشتى كردارم را به سوى تو آورم، تا خود را به مردم نزديك، و از خشنودى تو دور سازم.

منبع:نهج البلاغه- حکمت ۲۷۶-ترجمه استاد انصاریان

لبیک یا علی(علیه السلام)

منم بیر تن ولی جانیم علی دیر

داماریمدا گزن قانیم علی دیر

منه بو دفتر و دیوان گرکمز

منیم دفتر له دیوانیم علی دیر(۱)

السلام علیک یا امیر المؤمنین علی بن ابی طالب (ع)

۱.شعر از: شاه اسماعیل صفوی «خطایی»

منبع :صاحب دیوان

منبع: موسسه تحقیقات و نشر معارف اهل البیت (علیهم السلام)

منبع:پرتال امام خمینی (ره)

منبع:مؤسسه فرهنگی و هنری تبیان

منبع: پرتال امام خمینی (ره)

۵شوال:

۱ - حركت به سوى جنگ صفين:

در سال ۳۶ هجری در چنين روزى أمير المؤمنين عليه السّلام براى رفتن به صفين آماده شدند، و ابو مسعود عقبة بن عامر انصارى را در كوفه جانشين خويش قرار دادند.

۲ - ورود حضرت مسلم عليه السّلام به كوفه:

در سال ۶۰ هجری در چنين روزى حضرت مسلم عليه السّلام وارد كوفه شدند.

مردم كوفه به خدمتش شتافتند، و نامه امام حسين عليه السّلام را استماع كردند و هيجده هزار نفر با آن حضرت بيعت كردند. جناب مسلم عليه السّلام نامه اى به امام حسين عليه السّلام نوشت و بيعت كوفيان را اطلاع داد، و تشريف فرمائى آن جناب را به كوفه خواستار شد.

منبع:تقویم شیعه/عبدالحسین نیشابوری/بخش شوال/۵شوال

منبع:مرکز تخصصی نماز

منبع:پرتال امام خمینی (ره)

منبع: موسسه تحقیقات و نشر معارف اهل البیت(علیهم السلام)

منبع: موسسه تحقیقات و نشر معارف اهل البیت(علیهم السلام )

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ

وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِيعًا وَلَا تَفَرَّقُوا ۚ (1)

1.بخشی از آیه103 سوره آل عمران

منبع:موسسه تحقیقات و نشر معارف اهل البیت (علیهم السلام)

يحيى بن يعمن :كُنتُ عِندَ الحُسَينِ عليه السلام :

كفاية الأثر عن يحيى بن يعمن: كُنتُ عِندَ الحُسَينِ عليه السلام : إذ دَخَلَ عَلَيهِ رَجُلٌ مِنَ العَرَبِ مُتَلَثِّما ، أسمَرُ شَديدُ السُّمرَةِ ، فَسَلَّمَ ورَدَّ الحُسَينُ عَلَيهِ السَّلامَ ، فَقالَ : يَابنَ رَسولِ اللّهِ مَسأَلَةٌ ! قالَ : هاتِ . . . . قالَ : فَما أقبَحُ شَيءٍ ؟ قالَ : الفِسقُ فِي الشَّيخِ قَبيحٌ ، وَالحِدَّةُ فِي السُّلطانِ قَبيحَةٌ ، وَالكَذِبُ في ذِي الحَسَبِ قَبيحٌ ، وَالبُخلُ في ذِي الغِنى ، وَالحِرصُ فِي العالِمِ .

يحيى بن يعمن (نعمان) : نزدامام حسين عليه السلام بودم كه عربى به شدّت گندمگون و نقابدار بر او در آمد و سلام كرد .امام حسين عليه السلام پاسخ داد. [مرد عرب ]گفت: اى فرزند پيامبر خدا! سؤالى دارم . فرمود : «بگو . . .» . گفت : زشت ترين چيز ، چيست ؟

فرمود : «فسق و فُجورِ در پيرمرد ، خشم در سلطان ، دروغ در انسانِ بزرگ ، بخل در توانگر و حرص در دانشمند» .

منبع:بحار الأنوار : جلد ۳۶، صفحه ۳۸۴، حدیث ۵ .

سؤال: آیا موقع شنیدن نام مبارک ( قائم) ایستادن لازم است؟

در این هنگام دست بر سر گذاشتن چه صورت دارد؟

حضرت آیت الله خامنه ای :

احترام خوب و مستحسن است.

حضرت آیت الله صافی گلپایگانی:

واجب نیست ولی برحسب بعض روایات و سیره ای که بر قرار شده تجلیل و تعظیم از آن حضرت است، و بر حسب بعض روایات دست بر سر گذاشتن تأسی به حضرت امام رضا(ع) است، مع ذلک ایستادن در بعضی مواقع که مشعر بر عدم احترام باشد جایز نیست.

حضرت آیت الله مکارم شیرازی :

ایستادن مستحب است و در روایتی آمده که حضرت رضا (ع) هنگامی که نام مبارک آن حضرت را شنیدند بر خاستند و دست بر سر گذاشتند.

حضرت آیت الله بهجت:

از آداب است.

حضرت آیت الله فاضل لنکرانی:

خوب است احترام شود.

حضرت آیت الله سیستانی:

مناسب است و در بعضی روایات وارد شده است.

حضرت آیت الله تبریزی:

لزومی ندارد ولکن در بعضی روایات وارد شده که امام رضا(ع) در وقت نام بردن حضرت به احترام ایستاد و دست بر سر گذاشت.

منبع:مسائل جدید از دیدگاه علماء و مراجع تقلید، جلد٣، صفحات۴١و۴٢

امام صادق(علیه السلام) :

تَزيدُ المِياهُ في دولَتِهِ، وَ تَمُدُّ الانهارُ، وَ تُضاعِفُ الارضُ اُكُلَها لا تَدَّخِرُ شَيئاً و تذهَبُ الشَّعناء مِن قُلُوبِ العِباد، و يَذهَبُ الشَّرُ وَ يَبقي الخَير

آب ها در عهد او ( در زمان ظهور امام عصر (عج)) فراوان می شود رودخانه ها پر از آب می گردد، زمین مواد خوراکی اش را چند برابر می گرداند و چیزی از آن باقی نمی گذارد، کینه ها از دل مردم بیرون می رود و شر از جهان رخت بر می بندد، و تنها خیر باقی می ماند.

منابع:

منتخب الأثر، صفحه۴٧٢- المهدي، صفحه٢٢١

الحاوي للفتاوي، جلد ٢، صفحه ١۶٠- مسند احمد، جلد٣، صفحه ۵٣٠

«إِيّاك اَنْ تَكُونَ مِمّنْ يَخَافُ عَلَى الْعِبَادِ مِنْ ذُنُوبِهِمْ وَيَاْمَنُ الْعُقُوبَةَ مِنْ ذَنْبِهِ».

امام حسين (ع) فرمود: «مبادا از كسانى باشى كه از گناه ديگران بيمناكند، و از كيفر گناه خود آسوده خاطرند».

منبع:(تحف العقول، ص273 )

این ویژگی روحی و اخلاقی و عبادی، از صفات پیام آوران الهی است، که برترین و والاترین مرحلهٔ آن برای امام حسین (ع) پدید آمد؛ چرا که حقیقت یقین آن است که انسان در راه هدف از زرق و برق دنیا بگذرد و خویشتن را از ارزش های مادی دور سازد و او در تمام مراحل عمر و همهٔ فراز ها و نشیب های نهضت الهی اش، از همان لحظات حرکت از مدینه تا واپسین لحظات شهادت، در اوج یقین بود.

آن حضرت پس از ورود به کربلا در نامه ای به برادرش محمد و سایر افراد قبیلهٔ بنی هاشم مرقوم داشت:(( اما بعد! گویا دنیایی وجود نداشته، همانگونه که سرای آخرت جاودانه است.))

حقیقت این است که دنیا و آخرت را بدین صورت ارزیابی نمودن عبارت است از دوری گزیدن از دنیا و آزاد ساختن قلب از کمند مهر آن و آن گرامی در اوج چنين حالتی بود.

​​​​منبع:فصائل و سیرهٔ امام حسین (ع) /عباس عزیزی صفحات ۲۰٧ و ٢٠٨

همان گونه که در روایات وارد شده، در عصر ظهور، ظلم و ستمگری از صحنه گیتی برچیده می شود و عدل و داد در سراسر جهان گسترده می شود. در آن روزگار نشانه ای از ظلم و جنگ و خونریزی باقی نمی ماند و جامعه بشریت در پرتو حکومت جهانی حضرت ولی عصر(ارواحنا فداه) در کمال راحتی و آرامش به سر می برد.

منبع:دولت کریمه امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف)/سید مرتضی مجتهدی سیستانی/انتشارات الماس/صفحه41

تمام انبیا برای اصلاح جامعه اند، تمام. و همه آنها این مسأله را داشتند که فرد باید فدای جامعه بشود. فرد هر چه بزرگ باشد، بالاترین فرد که ارزشش بیشتر از هر چیز است در دنیا وقتی که با مصالح جامعه، معارضه کرد این فرد باید فدا بشود. سیدالشهدا[علیه السلام] روی همین میزان آمد، رفت و خودش و اصحاب و انصار خودش را فدا کرد، که فرد باید فدای جامعه بشود، جامعه باید اصلاح بشود. ((ليقوم الناس بالقسط)) باید عدالت در بین مردم و در بین جامعه تحقق پیدا کند.

منبع: فصائل و سیرهٔ امام حسین (علیه السلام) / عباس عزیزی/ صفحات١٠۵ و ١٠۶

منبع: پرتال امام خمینی (س)

حسين بن علي(عليهماالسلام ) درس غيرت به مردم داد، درس تحمل و بردباري به مردم داد، درس تحمل شدائد و سختي ها به مردم داد. اين ها براي ملت مسلمان درسهاي بسيار بزرگي بود. پس اين كه مي گويند حسين بن علي(عليهماالسلام ) چه كرد و چطور شد كه دين اسلام زنده شد، جوابش همين است كه حسين بن علي روح تازه دميد، خون ها را به جوش آورد، غيرت ها را تحريك كرد، عشق وايده آل به مردم داد، حس استغناء در مورد مردم به وجود آورد، درس صبر و تحمل و بردباري و مقاومت و ايستادگي در مقابل شدائد به مردم داد، ترس را ريخت، همان مردمي كه تا آن مقدار مي ترسيدند، تبديل به يك عده مردم شجاع و دلاور شدند.

منبع: حماسه حسینی/شهید دکتر مطهری/جلد۱/صفحات۴۷-۴۸

حسين [-علیه السلام-]يك درس بزرگتر از شهادتش به ما داده است، و آن نيمه تمام گذاشتن حج و به سوی شهادت رفتن است، حجي که همه اسالفش، اجدادش، جدش و پدرش برای احيای اين سنت، جهاد کردند. اين حج را نيمه تمام ميگذارد و شهادت را انتخاب ميکند، مراسم حج را به پايان نميبرد، تا به همه حجگزاران تاريخ، نمازگزاران تاريخ، مومنان به سنت ابراهيم[-علیه السلام-]، بياموزد که اگر امامت نباشد، اگر رهبری نباشد، اگر هدف نباشد، اگر حسين[-علیه السلام-] نباشد و اگر يزيد باشد، چرخيدن بر گرد خانه خدا، با خانه بت، مساوی است. در آن لحظه که حسين[-علیه السلام-] حج را نيمه تمام گذاشت و آهنگ کربلا کرد، کساني که به طواف، همچنان در غيبت حسين[-علیه السلام-]، ادامه دادند، مساوی هستند با کساني که در همان حال، بر گرد کاخ سبز معاويه در طواف بودند، زيرا شهيد که حاضر است، در همه صحنه های حق و باطل، در همه جهادهای ميان ظلم و عدل، شاهد است، حضور دارد، ميخواهد با حضورش اين پيام را به همه انسانها بدهد که وقتي در صحنه نيستي،وقتي از صحنه حق و باطل زمان خويش غايبي، هرکجا که خواهي باش!

منبع:حسین وارث آدم-دکتر علی شریعتی-صفحات252و253

هر چند به ظاهر، در عاشوراى سال ۶۱ هجرى پيروزى از آنِ يزيديان بود و نبرد نا برابر كربلا به نفع جبهه باطل به پايان رسيد؛ ولى در نگاه عميق، پيروزى حقيقى متعلّق به امام حسين عليه السلام و ياران او بود. چرا كه آن حضرت در آن حادثه و قيام، راه و رسمى ماندگار در عالم به يادگار گذاشت و با خون سرخش مكتبى را براى مسلمانان، بلكه همه آزادگان جهان بنا نهاد، كه تا هميشه تاريخ باقى است و سرمشق حق طلبان عالم است. به گفته موسيو ماربين آلمانى: «اين سرباز رشيد عالم اسلام به مردم دنيا نشان داد كه ظلم و بيدادگرى و ستمگرى پايدار نيست و بناى ستم هر چند ظاهراً عظيم و استوار باشد، در برابر حقّ و حقيقت چون پرِ كاهى بر باد خواهد رفت».

منبع:عاشورا ريشه ها، انگيزه ها، رويدادها، پيامدها / محققان سعيد داودي، مهدي رستم نژاد/صفحه۶۶۰

حضرت[امام حسین-علیه السلام-] فرمود: من برای اصلاح جامعه حرکت کردم. این فلسفه ی قیام حضرت ابی عبدالله الحسین علیه السلام بود. حضرت ولی الله الاعظم علیه السلام نیز برای اصلاح جامعه می‌آید. از این رو یکی از القاب زیبای حضرت مصلح است. أَيْنَ مُؤَلِّفُ شَمْلِ الصَّلاحِ وَالرِّضا ؛ کجاست آن مصلح امور عالم که پریشانی‌های خلق را اصلاح و دل‌ها را خشنود می‌سازد. می گوییم: مصلح جهانی می‌آید و جهان را به صلاح و شایستگی سوق می‌دهد و جوامع بشری را اصلاح می‌کند. این هم یک اشتراک بین امام حسین و امام زمان علیه السلام.

منبع:فرهنگ عاشورا در ظهور/حسین گنجی/صفحه۳۷-۳۸

دلبستگی به دنیا و خوگرفتن به رفاه و لذائذ زندگی، سبب می‌شود که افراد در هنگام نیاز به فداکاری و جانبازی، حضور لازم را در صحنۀ دفاع از حق و مبارزه با باطل نداشته باشند. تأکیدهای فراوانِ پیامبران و پیشوایان دین در مورد دلبسته نشدن به زندگی مادّی برای درمان همین درد است. خود سید الشهداء (علیه السلام) نیز مردم را «بندگان دنیا» می‌شمارد که تا وقتی زندگیشان برمدار دین بچرخد، دم از دین می‌زنند، امّا هرگاه که با بلاها و رنج‌ها و سختی‌ها آزموده شوند، دینداران واقعی اندک می‌شوند: «اَلنّاسُ عَبیٖدُ الدُّنْیا... فَاِذا مُحِصُّوا بِالْبَلاء قَلَّ الدَّیّانُونَ» به ویژه اگر این دنیا طلبی از راه حرام باشد و هدیه‌های نامشروع و غذاهای حرام و شبهه ناک، شکم‌ها را پرکرده باشد، هم دل‌ها از درک و دریافت هدایت و حق محروم می‌شود، هم لقمه‌های حرام، دینداری و تعهّد را کاهش می‌دهد و عمل به وظیفه را در بوتۀ فراموشی قرار می‌دهد.

ادامه این مطلب ان شاء الله در مطالب آتی تقدیم خواهد شد.

منبع:پیام های عاشورا-جواد محدثی-صفحه۱۹۴

*امام صادق -علیه السلام-در ثنای عموی بزرگوارشان فرموده اند:«عمویم عباس ،بصیرتی نافذ و ایمانی محکم داشت. او با برادرانش حسین (علیه السلام) جهاد کرد و بلایی نیکو متحمل شد و به افتخار شهادت رسید»*( ۱)

................................................................................

ایمان راسخ و تزلزل ناپذیر حضرت عباس (علیه السلام)

*هنگامي كه فرماندهي عمر بن سعد حتمي شد و فرمان جنگ بر عليه ابا عبدالله الحسين عليه السلام را صادر كرد، شمر با صداي بلند فرياد كشيد فرزندان خواهر من كجائيد. اين سبط اخينا اين العباس و اخوته - عباس و برادرانش كجائيد حضرت عباس و برادرانش توجهي به او نكردند و او را مورد بي اعتنائي قرار دادند. حضرت امام حسين عليه السلام فرمود: (اجيبوه و لو كان فاسقا) جواب دهيد اگر چه او فاسق است. نكته قابل توجه اينكه اگر ابا عبدالله[(علیه السلام)] دستور جواب نمي داد، عباس[(علیه السلام)] صحبت نمي كرد؛ چون بيعت با امام مفهومش اين است كه با دشمن تماس برقرار نكند و در حدود فرمان فرمانده، خود را موظف نمايد. حضرت عباس و برادرانش گفتند: چه مي‌گوئي؟ شمر گفت: اي فرزندان خواهر من! شما در امانيد. خودتان را با حسين به كشتن ندهيد و شما از اميرالمؤمنين يزيد اطاعت كنيد. حضرت عباس فرمود: خدا ترا لعنت كند چگونه ما در امان باشيم ولي فرزند رسول خدا در امان نباشد؟*(۲)

۱.العباس بن علی،از باقر شریف قرشی،ص36 به نقل از ذخیره الدارین.

۲.آموختنی هوایی از عاشورا/مهدی احدی امیر کلائی/صفحه۳۸-۳۹

«سیدالشهدا علیه السلام و اصحاب او و اهل بیت او آموختند تکلیف را. فداکاری در میدان تبلیغ در خارج میدان (جنگ) همان مقداری که فداکاری حضرت ارزش پیش خدای تبارک و تعالی دارد و در پیش برد نهضت حسین علیه السلام کمک کرده است، خطبه‌های حضرت سجّاد علیه السلام و حضرت زینب علیهاالسلام هم به همان مقدار یا قریب آن مقدار تأثیر داشته است. آنها به ما فهماندند که در مقابل جائر، در مقابل حکومت جور، نباید زن‌ها بترسند و نباید مردها بترسند. در مقابل یزید حضرت زینب علیهاالسلام ایستاد و آن را همچون تحقیر کرد که بنی امیه در عمرشان همچون تحقیری نشنیده بودند، و صحبت‌هایی که در بین راه و در کوفه و شام و این‌ها کردند و منبری که حضرت سجاد علیه السلام رفت و واضح کرد به این که قضیه مقابله ی غیر حق با حق نیست، یعنی ما را بد معرفی کرده اند، سیدالشهدا علیه السلام را می‌خواستند معرفی کنند که یک آدمی است که در مقابل حکومت وقت، خلیفه ی رسول اللّه ایستاده است. حضرت سجاد علیه السلام این مطلب را در حضور جمع فاش کرد و حضرت زینب علیهاالسلام هم». «کسی که برای خدا کار می‌کند، قیام برای خدا می‌کند، این از هیچ چیز نباید بترسد یعنی از این که شکست هم بخورد نباید بترسد، این شکست نیست».

منبع:بازشناسی نهضت عاشورا ،به اهتمام محمود اصغری،دانشگاه علوم اسلامی رضوی،صفحه۳۳۵