حضرت[امام حسین-علیه السلام-] فرمود: من برای اصلاح جامعه حرکت کردم. این فلسفه ی قیام حضرت ابی عبدالله الحسین علیه السلام بود. حضرت ولی الله الاعظم علیه السلام نیز برای اصلاح جامعه می‌آید. از این رو یکی از القاب زیبای حضرت مصلح است. أَيْنَ مُؤَلِّفُ شَمْلِ الصَّلاحِ وَالرِّضا ؛ کجاست آن مصلح امور عالم که پریشانی‌های خلق را اصلاح و دل‌ها را خشنود می‌سازد. می گوییم: مصلح جهانی می‌آید و جهان را به صلاح و شایستگی سوق می‌دهد و جوامع بشری را اصلاح می‌کند. این هم یک اشتراک بین امام حسین و امام زمان علیه السلام.

منبع:فرهنگ عاشورا در ظهور/حسین گنجی/صفحه۳۷-۳۸

حقیقت و جمع بندی درست این است که حسین بن علی علیه السلام نه برای حکومت کردن میرفت و نه برای کشته شدن. کشته شدن و حکومت کردن، هدفهای حسین بن علی علیه السلام نبودند؛ بلکه نتیجه ی قطعی حرکت حسین بن علی علیه السلام یکی از این دو بود؛ یعنی امام حسین علیه السلام در این راه یا به حکومت میرسید یا کشته میشد؛ این را خود آن حضرت هم میدانست. البته ما معتقدیم امام حسین علیه السلام میدانست کشته میشود، اما نتیجه ی حرکت امام حسین علیه السلام به طور طبیعی کشته شدن یا حکومت کردن بود؛ اما هیچ کدام هدف امام حسین علیه السلام نبود. هدف امام حسین علیه السلام نفس حرکت و قیام بود، نفس ایجاد و اعلام مقاومت بود. اگر این مقاومت و این حرکت به حکومت میرسید، چه بهتر؛ امام حسین علیه السلام حرکتی کرده بود و قیامی کرده بود، حکومت را هم به دست میگرفت و دنیا را آباد و گلستان میکرد و حکومت نبوی را ادامه میداد؛ اما اگر به حکومت هم نمیرسید و نهایت این کار، کشته شدن و شهادت بود، امام حسین علیه السلام استقبال میکرد؛ چون هدف او انجام شده بود.

منبع:آفتاب در مصاف/ انتشارات انقلاب اسلامی/صفحه۴۵