السلام علي الرأس المرفوع(فرازی از زیارت ناحیهٔ مقدسه)

٢۶ محرم الحرام :

محاصره و سنگباران مكه از سوي سپاهيان يزيد (سال ۶۴ هجری قمری)

شهادت علي بن حسن مثلث در زندان منصور دوانقي (سال ١۴۶ هجری قمری)

درگذشت آیت الله ملا عبدالله شوشتری (سال ١٠٢١ هجری قمری)

درگذشت استاد سید مصلح الدین مهدوی اصفهانی (سال ١۴١۶ هجری قمری)

منبع : پايگاه اطلاع‌رسانی هیأت رزمندگان اسلام

اثر سید امیر حسین رضوی

منبع: موسسه تحقیقات و نشر معارف اهل البیت (علیهم السلام)

برای مشاهده بخش قبلی این مطلب کلیک کنید

پایان خوش و عاقبت بخیری راهب مسیحی بعد از شنیدن انفاس قدسی سر مبارک امام حسین(ع) و گفتگوی معجزه گونه امام با راهب، سرانجام به پذیرش دعوت اسلام و خدمت اهل بیت عصمت و طهارت، منجر می شود.

ثُمَّ خَرَجَ عَنِ الدَّیرِ وما فیهِ، وصارَ یَخدِمُ أهلَ البَیت‏.

تذکرة الخواص: آن گاه راهب، از دِیر (عبادتگاه) و راه و عقیده ‏اى که در آن بود، خارج می شود و خادم اهل بیت علیهم السلام گردید.

و این چنین، اعجازی دیگر از خاندان اهل بیت، بر صفحه تاریخ، ثبت شد. امتداد عاشورا و کرامات امام حسین، همچنان ادامه دارد. چنانکه، پیامبر اسلام، فرمودند:

إنَّ الحُسَین مِصباحُ الهُدى وسَفینَةُ النَجاة.

منبع : خبرگزاری آنا

بعد از سلام های مکرر در زیارت وارث و بیان وراثت انبیاء (ع) اولین شهادتی که در مورد امام حسین (ع) می دهیم عبارت است از:

... أَشْهَدُ أَنَّكَ قَدْ أَقَمْتَ الصَّلاةَ ...

[كافي، ج4، ص574].

ادامهٔ مطلب ان شاء الله در مطالب آتی تقدیم خواهد شد

منبع: مرکز تخصصی نماز

منبع : پرتال امام خمینی (ره)

٢۵ محرم الحرام :

شهادت امام سجاد عليه السلام به روايتي (سال ٩۵ هجری قمری)

كشته شدن امين به دست سپاهيان برادرش مأمون عباسي (سال ١٩٨ هجری قمری)

منبع : هیأت رزمندگان اسلام

منبع تصویر : موسسه تحقیقات و نشر معارف اهل البیت (علیهم السلام)

منبع ::پايگاه اطلاع‌رسانی دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آيت‌الله‌العظمی سيدعلی خامنه‌ای (مد‌ظله‌العالی)

برای مشاهده بخش قبلی این مطلب کلیک کنید

صبح گاه، فرا می رسد و لحظه جدایی راهب و سر مبارک امام حسین(ع)، فرا می رسد. لحظات سخت و جانکاهی است. راهب خطاب به امام، عرض می کند: بنده جز اختیار دار خود نیستم. از شما تقاضا دارم مرا در قیامت، شفاعت کنید. سر مبارک امام، راهب را به دین مبین اسلام، دعوت می نماید.

فَلَمّا أسفَرَ الصُّبحُ قالَ: یا رَأسُ، لا أملِکُ إلّانَفسی ... فَوَضَعَ الرّاهِبُ وَجهَهُ عَلى‏ وَجهِهِ، فَقالَ: لا أرفَعُ وَجهی عَن وَجهِکَ حَتّى‏ تَقولَ: أنَا شَفیعُکَ یَومَ القِیامَةِ. فَتَکَلَّمَ الرَّأسُ، فَقالَ: ارجِع إلى‏ دینِ جَدّی مُحَمَّدٍ صلى الله علیه و آله. فَقالَ الرّاهِبُ: أشهَدُ أن لا إلهَ إلَّا اللَّهُ، وأشهَدُ أنَّ مُحَمَّداً رَسولُ اللَّهِ، فَقَبِلَ لَهُ الشَّفاعَةَ.

المناقب: و صبح گاه گفت: اى سر! من اختیاردار جز خود نیستم ... راهب، صورت به صورتش نهاد و گفت: صورتم را از صورت تو بر نمى‏دارم تا بگویى: «من، شفیع تو در روز قیامت هستم». سر به سخن در آمد و گفت: «به دین جدّم محمّد، درآى». راهب گفت: گواهى مى‏دهم که خدایى جز خداوند نیست و گواهى مى‏دهم که محمّد، پیامبر خداست. آن گاه سر مبارک حسین علیه السلام پذیرفت که شفاعتش کند.

ادامهٔ این مطلب ان شاء الله در مطالب آتی تقدیم خواهد شد

منبع: خبرگزاری آنا

آیا سیاه پوش کردن مسجد و حسینیه و پوشیدن لباس مشکی در مراسم عزاداری اهل بیت عصمت و طهارت به ویژه در ایام محرم و صفر کراهت دارد؟

حضرت آیت الله العظمی شبیری زنجانی:

اگر چه در بعضی از روایات از پوشیدن لباس سیاه نهی شده است و مشهور آن را مکروه می دانند ولی عزاداری حضرت سیدالشهدا علیه السلام و مظاهر مرتبط به آن از أهم شعائر دینی است و کراهت پوشیدن لباس مشکی در این فرض ثابت نیست.

منبع: خبرگزاری رسا

منبع: پرتال امام خمینی (ره)

باشیم اوسته سالماقا سایه آنا خوش گلمیسن
گورماقا اوغلون کلیسایه آنا خوش گلمیسن

نه گوزل دمده آنا سن دید باز ایتدون منی
یاده سالدون لطف اوزیله، دلنواز ایتدون منی
مریم و سارا یانندا سرفراز ایتدون منی
یتدی باشیم عرش اعلایه آنا خوش گلمیسن

من بو لطفوندن سنون بی پایه مسرورم آنا
خدمتونده بیر سبب عفو ایله معذورم آنا
ایتماقا قربان سنه بو باشی مقدورم آنا
الده یوخ بیر اوزگه سرمایه آنا خوش گلمیسن

با خبرسن دور ایدوبلر ملک و مالیمدن منی
خانمان و عزت و جاه و جلالیمدن منی
شمر دون آیری سالوب اهل و عیالیمدن منی
گتدی آخر دیر ترسایه آنا خوش گلمیسن

دیره گلماقدا دیمم قانلی باشیم مجبور اولوب
بازدید حضرت عیسی منه منظور اولوب
خادم دیری بو یرده گلمیشم مامور اولوب
عبد ایدم خلاق یکتایه آنا خوش گلمیسن

وار آنا شوریده باشیمده منیم از بس که شور
گه جدالرده گزر، گه منزلین ایلر تنور
ایتماقا داخل نصارا قلبینه بیر تازه نور
گه گلور دیر نصارایه آنا خوش گلمیسن

نچه یرلرده من ناشادی سن شاد ایتموسن
جمله سیندن کوللر اوسته، کوفه ده یاد ایتموسن
هر گلنده محبس محنتدن آزاد ایتموسن
یتمیشم بیر فیض عظمایه آنا خوش گلمیسن

شامه دین هر قدر ظلم اول شمر بی ناموس ایده
اولمارام رنجیده هر یرده منی محبوس ایده
خیزران چوبی گرک لعل لبیمدن بوس ایده
تا سالا بیر اوزگه سودایه آنا خوش گلمیسن

بس که چوب خیزراندا وار آنا شور جدید
باشدا شور عشقیمی ایلر خیالیلن مزید
شامیده گوزلر یولومی انتظاریمدور یزید
گیتمسم یتمز تمنایه آنا خوش گلمیسن

بس یزید بی حیا مغروریدور اوز بختینه
باشیمی گورسه قویار ظلمیله پای تختینه
سنده اوغلون بیر او ساعتده یتیش سروقتینه
منده عرض ایلوم بو ماوایه آنا خوش گلمیسن

متصل کیفیت راس حسینی خامه یاز
شعله چک تیر شهاب آسا، سال اود ایامه، یاز
بیر نچه افرادیده ناهید حدیث شامه یاز
بو سوز اجری بسدور عقبایه آنا خوش گلمیسن

شعر: مرحوم شهاب تبریزی - زبانحال سر مقدس حضرت سیدالشهدا(علیه السلام) به حضرت زهرا ( سلام الله علیها) در دیر راهب

تصویر :موسسه تحقیقات و نشر معارف اهل البیت (علیهم السلام)

٢٣ محرم الحرام :

آگاهى اصحاب کهف از خواب ۳۰۹ ساله خود

مرگ مهدي عباسي (سال ١۶٩ هجری قمری)

درگذشت ملا محمد نراقی (۱۶ دی ۱۲۵۸ش). (سال ۱۲۹۷ هجری قمری)

ولادت رضا مدنی کاشانی (۳۱ فروردین ۱۲۸۲ش). (سال ۱۳۲۱ هجری قمری)

تخریب حرم عسکریین علیه السلام در سامراء (۳ اسفند ۱۳۸۴ش). (سال ۱۴۲۷ هجری قمری)

منبع : پايگاه اطلاع‌رسانی هیأت رزمندگان اسلام

منبع:پايگاه اطلاع‌رسانی دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آيت‌الله‌العظمی سيدعلی خامنه‌ای (مد‌ظله‌العالی)

۱۹محرم الحرام :

حركت كاروان اسراي كربلا به سوي شام (سال 61 هجری قمری)

۳۶۶ق. درگذشت حسن بن بویه دیلمی از امرای آل بویه

ولادت سید مصلح‌الدین مهدوی اصفهانی (۴ آذر ۱۲۹۴ش)(سال ۱۳۳۴ هجری قمری)

درگذشت محمدجواد مغنیه (۱۸ آذر ۱۳۵۸ش)(سال ۱۴۰۰ هجری قمری)

درگذشت محمدتقی مطهری بروجردی (۲ آذر ۱۳۹۲ش)(سال ۱۴۳۵ هجری قمری)

٢٠محرم الحرام:

دفن بدن جون، غلام امام حسين علیه السلام در كربلا (سال 61 هجری قمری)

درگذشت آیت الله حاج شیخ عبدالنبی نوری (سال 1344 هجری قمری)

عزل امیرکبیر از صدارت (سال 1268 هجری قمری)

٢١ محرم الحرام:

درگذشت ابونعیم احمد بن عبدالله اصفهانی (سال 402 هجری قمری)

درگذشت علامه حلى رحمت الله علیه (سال 726 هجری قمری)

درگذشت حاج شیخ محمدحسین زاهد (سال 1372 هجری قمری)

درگذشت میرزا کاظم مجتهد شبستری (۸ آذر ۱۳۵۹ش) (سال ۱۴۰۱ هجری قمری)

٢٢ محرم الحرام:

ورود امیرالمؤمنین علي علیه السلام به صفين جهت نبرد با سپاه معاويه (سال 37 هجری قمری)

درگذشت شیخ طوسی (سال 460 هجری قمری)

ولادت محمد آصف محسنی (۵ اردیبهشت ۱۳۱۴ش)(سال ۱۳۵۴ هجری قمری)

درگذشت آیت الله بیوک خلیلزاده مروج (سال 1422 هجری قمری)

منبع :پايگاه اطلاع‌رسانی هیأت رزمندگان اسلام

منبع: ایکنا

برای مشاهدهٔ بخش قبلی این مطلب کلیک کنید

آنگاه، راهب ازحضرت مسیح، عاجزانه می خواهد، سر مبارک امام حسین(ع)، که نورانیت را به سمت آسمان و با حالتی معجزه گونه، ساطع می کند، با راهب، سخن بگوید. سر مبارک امام، به امر الهی، با راهب به سخن می آید.

وقالَ: یا رَبِّ، بِحَقِّ عیسى‏ تَأمُرُ هذَا الرَّأسَ بِالتَّکَلُّمِ مَعی. فَتَکَلَّمَ الرَّأسُ، وقالَ: یا راهِبُ، أیَّ شَی‏ءٍ تُریدُ؟ قالَ: مَن أنتَ؟ قالَ: أنَا ابنُ مُحَمَّدٍ المُصطَفى‏، وأنَا ابنُ عَلِیٍّ المُرتَضى‏، وأنَا ابنُ فاطِمَةَ الزَّهراءِ، وأنَا المَقتولُ بِکَربَلاءَ، أنَا المَظلومُ، أنَا العَطشانُ، فَسَکَتَ.

راهب، سرش را بلند کرد و گفت: پروردگارا! به حقّ عیسى، به این سر بگو که با من، سخن بگوید. سر به سخن آمد و گفت: «اى راهب! چه میخواهى؟». گفت: تو کیستى؟ گفت: «من، فرزند محمّدِ مصطفى و پسر علىِ مرتضى هستم. پسر فاطمه زهرا و مقتول کربلایم. من، مظلوم و تشنه‏ کامم» و ساکت شد.

ادامهٔ این مطلب ان شاء الله در مطالب آتی تقدیم خواهد شد

منبع : خبرگزاری آنا

مرحوم آیت‌الله شاه‌آبادی چنین می‌فرمودند:

برای حضرت سیدالشهدا علیه‌السلام دو ماه [محرم و صفر]را سیاه بپوشید.

منبع:معاونت تهذیب و تربیت حوزه های علمیه

منبع: پايگاه اطلاع‌رسانی دفتر مقام معظم رهبری

شجاعت به معنای بی باکی در برابر دشمن و یکی از اصول اخلاقی در کنار حکمت، عفت و عدالت است، که ریشه اوصافی والا و منشا آثار و صفات مثبت فراوانی می‌شود. صحنه عاشورا، تصویری واضح از شجاعت امام حسین (ع) و اهل بیت ایشان است. شجاعت عاشورائیان ریشه در اعتقاد آنان دارد. نترسیدن از مرگ در لحظه‌های خطر و هنگام ادای تکلیف، یکی از مظاهر آشکار شجاعت است. این ویژگی زیبا در نهضت امام عاشورا و یاران با وفای ایشان به شکل باشکوهی به چشم می‌خورد. رفتار و سخنان امام حسین (ع) از زمان دعوت به بیعت با یزید تا روز عاشورا و لحظه شهادت، آهنگ همگون و یکسانی دارد. همه چیز تحت الشعاع شجاعت و صلابت عاشورائیان قرار گرفته و عنصر ترس از مرگ و اسارت در آن نهضت بزرگ به زانو درآمده است.

منبع: خبرگزاری برنا - منبع تصویر: تبیان

برای مشاهده بخش نخست این مطلب کلیک کنید

ناگهان، سپاهیان ابن زیاد، با پیشنهاد وسوسه انگیز راهب مسیحی، مواجه می شوند. بی درنگ، پیشنهاد را می پذیرند.

ثُمَّ قالَ: هَل لَکُم فی شَی‏ءٍ؟ قالوا: وما هُوَ؟ قالَ: عِندی عَشَرَةُ آلافِ دینارٍ تَأخُذونَها، وتُعطونِّی الرَّأسَ یَکونُ عِندی تَمامَ اللَّیلَةِ، وإذا رَحَلتُم تَأخُذونَهُ، قالوا: وما یَضُرُّنا، فَناوَلوهُ الرَّأسَ، وناوَلَهُمُ الدَّنانیرَ، فَأَخَذَهُ الرّاهِبُ، فَغَسَلَهُ وطَیَّبَهُ، وتَرَکَهُ عَلى‏ فَخِذِهِ، وقَعَدَ یَبکی اللَّیلَ کُلَّه‏.

سپس گفت: آیا موافقید کارى کنیم؟ گفتند: چه کارى؟ گفت: ده هزار دینار، نزد من است. آن را می‏گیرید و در عوض امشب، سر را به من میدهید و آن را هنگام حرکت، از من پس میگیرید. گفتند: براى ما زیانى ندارد. سر را به او دادند. و دینارها را داد و سر را گرفت و آن را شست و خوش‏بو کرد و روبروی خود قرار داد و همه شب را به گریه نشست‏.

ادامه این مطلب ان شاء الله در مطالب آتی تقدیم خواهد شد

منبع: خبرگزاری آنا

منبع: موسسه تحقیقات و نشر معارف اهل البیت (علیهم السلام)

صبر و پایداری، به معنای مقاومت در برابر سختی‌ها و از دست ندادن تاب و قرار است. صبر، نیرویی کنشگر است که انسان را در برابر آنچه ناخوشایند اوست، توانمند می‌کند. برای مقابله با فشار‌های درونی و بیرونی و غلبه بر مشکلات، در راه رسیدن به هدف، صبر و پایداری لازم است. بدون صبر، در هیچ کاری نمی‌توان به نتیجه مطلوب رسید. در نهضت عاشورا نیز با این جلوه عظیم روحی رو به رو هستیم و آنچه حماسه کربلا را به اوج ماندگاری و تأثیرگذاری و فتح معنوی می‌رساند، قدرت صبر و پایداری امام حسین (ع) و یاران و همراهان ایشان است.

امام شهیدان، در یکی از منزلگاه‌های میان راه، در تبیین این حقیقت فرمودند اَیُّهَا النّاسُ فَمَنْ کانَ منکم یَصْبِرُ عَلی حدِّ السیفِ وَ طَعْن الاسِنّةِ فَلیقم مَعَنا و اِلاّ فَلْیَنْصَرِف عَنّا -‌ای مردم! هر کدام از شما که تحمل تیزی شمشیر و زخم و ضربت نیزه‌ها را دارد، همراه ما بماند و الاّ باز گردد.

منبع: خبرگزاری برنا -منبع تصویر: موسسه تحقیقات و نشر معارف اهل البیت (علیهم السلام)

شد ماه زهرا میهمان دیر راهب

گردد فروغ بی نشان دیر راهب

خورشید گلگون می رود تا که بتابد

امشب کنار ارغوان دیر راهب

آید فرود آهسته امشب مهر هستی

در دست های مهربان دیر راهب

گل می کند وقتی سرِ گلگون خورشید

گردد جنان باغ خزان دیر راهب

جاری شود امشب زلال خون مهتاب

از چشم های خون فشان دیر راهب

راهب بشوید با گلاب ناب گل را

گل می کند گل بوستان دیر راهب

رأس مطهر می شود مهمان دریا

دریا دو چشم بی کران دیر راهب

راهب مسلمان می شود ، این سر گواه است

این سر که شد هم آشیان دیر راهب

تا قبل ازین تابان به روی نیزه ها بود

حالا شده تابان میان دیر راهب

از مرد نصرانی توان دریافت غم را

مردی که شد قامت کمان دیر راهب

گویا کسی می گرید از اندوه این سر

کز غم ببارد آسمان دیر راهب

جایی که راهب می شود مجذوب “یاسر”

دل می شود دامن کشان دیر راهب

منبع: هیأت رزمندگان اسلام

سر مبارک امام حسین، به همراه کاروان اسراء، منزلگاه های مختلفی را طی می کند تا اینکه سرانجام به عبادتگاه و دیر راهب مسیحی وارد می‌شوند. آغاز هدایت و اعجاز دیگری از سر مبارک امام حسین، فرا می رسد. راهب، کنجکاو می‌شود.

وفی ذلِکَ المَنزِلِ دَیرٌ فیهِ راهِبٌ، فَأَخرَجُوا الرَّأسَ عَلى‏ عادَتِهِم، ووَضَعوهُ عَلَى الرُّمحِ، وحَرَسَهُ الحَرَسُ عَلى‏ عادَتِهِ، وأسنَدُوا الرُّمحَ إلَى الدَّیر.

آنان، در یکى از منزل‏‌ها که دِیْر راهبى در آن بود، فرود آمدند و سر را مطابق روش خود، بیرون آوردند و آن را بر سرِ نیزه کردند و نگهبانان، مطابق شیوه خود، از آن نگهبانى کردند و نیزه را به دِیر، تکیه دادند.

راهب مسیحی می گوید: اگر حضرت مسیح، فرزندى داشت، او را بر چشمانمان، جاى مى‌‏دادیم.

در نیمه های شب، حادثه ای شگرف و عجیب، توجه راهب را به سمت سپاه ابن زیاد و یزید، جلب می کند. آن حادثه چیست؟؛ منابع تاریخی اهل سنت و شیعه، چنین می نویسند:

فَلَمّا کانَ فی نِصفِ اللَّیلِ رَأَى الرّاهِبُ نوراً مِن مَکانِ الرَّأسِ إلى‏ عَنانِ السَّماءِ، فَأَشرَفَ عَلَى القَومِ، وقالَ: مَن أنتُم؟ قالوا: نَحنُ أصحابُ ابنِ زِیادٍ. قالَ: وهذا رَأسُ مَن؟ قالوا: رَأسُ الحُسَینِ بنِ عَلِیِّ بنِ أبی طالِبٍ، ابنِ فاطِمَةَ بِنتِ رَسولِ اللَّهِ صلى الله علیه و آله. قالَ: نَبِیُّکُم؟ قالوا: نَعَم. قالَ: بِئسَ القَومُ أنتُم، لَو کانَ لِلمَسیحِ وَلَدٌ لَأَسکَنّاهُ أحداقَنا.

نیمه ‏شب، راهب، نورى از جایگاهِ سر مبارک امام حسین، تا دوردستِ آسمان دید. از بالاى دِیر به آن قوم، رو کرد و گفت: شما کیستید؟ گفتند: ما یاران ابن زیاد هستیم. راهب گفت: این، سرِ کیست؟ گفتند: سرِ حسین بن على بن ابى طالب، پسر فاطمه، دختر پیامبر خدا صلى الله علیه و آله. راهب مسیحی، گفت: پیامبرتان؟! گفتند: آرى. راهب گفت: قوم بدى هستید! اگر مسیح علیه السلام، فرزندى داشت، او را بر بالاى چشمانمان جاى میدادیم.

ادامه این مطلب ان شاء الله در مطالب آتی تقدیم خواهد شد

منبع: خبرگزاری آنا