تمام انبیا برای اصلاح جامعه اند، تمام. و همه آنها این مسأله را داشتند که فرد باید فدای جامعه بشود. فرد هر چه بزرگ باشد، بالاترین فرد که ارزشش بیشتر از هر چیز است در دنیا وقتی که با مصالح جامعه، معارضه کرد این فرد باید فدا بشود. سیدالشهدا[علیه السلام] روی همین میزان آمد، رفت و خودش و اصحاب و انصار خودش را فدا کرد، که فرد باید فدای جامعه بشود، جامعه باید اصلاح بشود. ((ليقوم الناس بالقسط)) باید عدالت در بین مردم و در بین جامعه تحقق پیدا کند.

منبع: فصائل و سیرهٔ امام حسین (علیه السلام) / عباس عزیزی/ صفحات١٠۵ و ١٠۶

روز پنجم محرم الحرام :
دعوت ابن زیاد از شیث ربعی فرمانده پیادگان عمر سعد ملعون برای جنگ با امام حسین علیه السّلام
اعزام سپاه ابن زیاد جهت ممانعت از حركت مردم كوفه براى یارى امام حسین علیه ‏السلام.
آغاز سریه عبدالله بن اُنیس - سال ششم هجری قمری

منبع : پايگاه آستان مقدس حضرت عبدالعظیم (علیه السلام)

منبع: سایت موسسه تحقیقات و نشر معارف اهل البیت (علیهم السلام)

پس با زبان پر گله آن بضعةالرسول

رو در مدینه کرد که یا ایهاالرسول

این کشتهٔ فتاده به هامون حسین توست

وین صید دست و پا زده در خون حسین توست

این نخل تر کز آتش جان سوز تشنگی

دود از زمین رسانده به گردون حسین توست

این ماهی فتاده به دریای خون که هست

زخم از ستاره بر تنش افزون حسین توست

این غرقه محیط شهادت که روی دشت

از موج خون او شده گلگون حسین توست

این خشک لب فتاده دور از لب فرات

کز خون او زمین شده جیحون حسین توست

این شاه کم سپاه که با خیل اشک و آه

خرگاه زین جهان زده بیرون حسین توست

این قالب تپان که چنین مانده بر زمین

شاه شهید ناشده مدفون حسین توست

شعر:بند ۸شعر باز این چه شورش است-محتشم کاشانی

تصویر:شیعه گرافیک

سر می نهد تمام فلک زیر پای او

دل می برد ز اهل حرم جلوه های او

عبدالله است و ایل و تباری کریم داشت

با این حساب عالم و آدم گدای او

انگار قاب کوچکی از عکس مجتبی

هر لحظه می تپد دل زینب برای او

او حس نمی کند که یتیم است و خون جگر

تا با حسین می گذرد لحظه های او

بالاتر از تمامی افلاک می نشست

وقتی که بود شانۀ عباس جای او

نیمش حسن و نیمه دیگر حسین بود

بوی مدینه می رسد از کربلای او

مثل رقیه روح و روان حسین بود

او همچو عمه دل نگران حسین بود

شعر از مسعود اصلانی

تصویر:شیعه گرافیک

​​​​​​

عبدالهمو   روح   و   تن  و   جان   عمویم    
جان   میدهم  امروز  به  دامان  عمویم
دست  و   سر  و  رویم  همه  قربان عمویم    
شرمنده  من  از این لب عطشان عمویم
در قتلگهم بین که چه خونین بدنم من
سرباز حسینم اگر ابن الحسنم من
ای عمه ببین خصم که بر سینه نشسته   
پهلوی عمو زیر لگدها بشکسته
آتش شده سرتاسر این سینه ی خسته  
راه نفسم را غم هجران تو بسته
از بی کسی ات غرق بلا و محنم من
سرباز حسینم اگر ابن الحسنم من
دنیا همه اش خوب ولی حیف عمو رفت   
ناموس خدا بهر اسیری عدو رفت
وقتی علم افتاد می ما ز سبو رفت      
انگار دلم هم قدم روضه ی او رفت
در راه حسین ابن علی جان فکنم من
سرباز حسینم اگر ابن الحسنم من

شعر از احمد ایرانی نسب(امین)

منبع تصویر:عصر انتظار 
 

اَلسّلامُ عَلی عَبدالله بن حسن(علیه السلام)

باتشکر از یو آپلود برای میزبانی رایگان عکس و فایل

منبع:سایت عصر انتظار