امیرالمومنین حضرت علی(علیه السلام):

همانا نیکوترین سرگذشت و رساترین و نافذترین پند و پرسود ترین یادآوری و تذکّر کتاب خداوند عزَّوَجَل می باشد.

منبع:فروع کافی،شیخ کلینی،جلد8،صفحه 175

در قرآن کریم،دو گونه آیات درباره یاد خدا وجود دارد:برخی آیه ها یاد خدا را مایه آرامی دل ها؛((أَلَا بِذِكْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ))(1) و بعضی دیگر،انگیزه ترس و خوف می داند؛(( إِذَا ذُكِرَ اللَّهُ وَجِلَتْ قُلُوبُهُمْ))(2) این دو دسته آیات را می توان این گونه جمع کرد که مومنان،وقتی با خدا ارتباط پیدا می کنند ،درک بزرگیِ او و وعده و وعیدش ،به آنان احساس مسئولیت می دهد که بترسند تا مبادا در اجرای وظایف زندگی ،غفلت ورزند و هنگامی که در برابر حوادث ناگوار و ترفند های دشمنان قرار می گیرند با یاد خدا و توجه به این که او بر هرکس و هر چیز احاطه کامل دارد،دلشان آرام می شود؛همان طور که قرآن می فرماید:((اَلَّذِينَ قَالَ لَهُمُ النَّاسُ إِنَّ النَّاسَ قَدْ جَمَعُوا لَكُمْ فَاخْشَوْهُمْ فَزَادَهُمْ إِيمَانًا وَقَالُوا حَسْبُنَا اللَّهُ وَنِعْمَ الْوَكِيلُ))(3)این ها کسانی بودند که{بعضی از}مردم به آنان گفتند:مردم{=لشکر دشمن}برای {حمله به}شما اجتماع کرده اند،از آنها بترسید!اما این سخن ،بر ایمانشان افزود و گفتند:خدا ما را کافی و او بهترین پشتیبان است.

1.سوره مبارکه رعد،آیه28

2.سوره مبارکه انفال،آیه2

3.سوره مبارکه آل عمران،آیه173

منبع:تفسیر سوره انفال،انتشارات عصمت(با حمایت مرکز هماهنگی،توسعه و ترویج فعالیت های قرآنی کشور)،تالیفِ گروه تدوین متون تفسیری،صفحات34و 35

يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّا خَلَقْنَاكُمْ مِنْ ذَكَرٍ وَأُنْثَىٰ وَجَعَلْنَاكُمْ شُعُوبًا وَقَبَائِلَ لِتَعَارَفُوا ۚ

إِنَّ أَكْرَمَكُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقَاكُمْ ۚ إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ خَبِيرٌ

ای مردم! ما شما را از یک مرد و زن آفریدیم و ملت ها و قبیله ها قرار دادیم تا یکدیگر را بشناسید.

بی تردید گرامی ترین شما نزد خدا پرهیزکارترین شماست. یقیناً خدا دانا و آگاه است.

منبع:آیه 13سوره مبارکه حجرات،ترجمه استاد شیخ حسین انصاریان

حضرت امیرالمونین علی(علیه السلام):

((خانه ای که در آن قرآن خوانده می شود و خدای عزَّوَجَل در آن یاد می شود برکتش بسیار گردد و فرشتگان در آن حاضر شوند و شیاطین از آن دور شوند و برای اهل آسمان می درخشد،چنانکه ستارگان برای اهل زمین می درخشند و خانه ای که در آن قرآن خوانده نمی شود و خدای عزَّوَجَل در آن یاد نمی شود برکتش کم گردد و فرشتگان از آن دور شوند و شیاطین در آن حاضر شوند. ))

منبع:اصول کافی،شیخ کلینی،جلد4،صفحه413

یکی از آیات موثّر و هشدار دهنده قرآن آیه 6 از سوره تحریم می باشد که خداوند فرموده است:

((يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا قُوا أَنْفُسَكُمْ وَأَهْلِيكُمْ نَارًا وَقُودُهَا النَّاسُ وَالْحِجَارَةُ ...)) 

((ای کسانی که ایمان آورده اید خود و اهل خویش را از آتشی که هیزم آن مردم و سنگ آتشین است نگهدارید)).

وقتی این آیه نازل گردید،یکی از مردان مسلمان نشست و شروع به گریه کرد و گفت: من از نگهداری خود ناتوان هستم، با این آیه به نگهداری از اهل و بستگانم هم موظف گردیدم.

رسول خدا(ص)فرمود:همین اندازه کافی است که همان گونه که خود را به نیکی ها امر می کنی و از بدی ها باز می داری،آنان را امر به نیکی ها و نهی از بدی ها کن.

منبع:قصه های قرآن(یکصد داستان شنیدنی پیرامون قرآن کریم)،حجة الاسلام  و المسلمین محمدرضا اکبری،انتشارات پیام عترت،صفحات 94و95

منبع:قصه های قرآنی پیامبران،محسن ماجراجو،شرکت صلوات گستر،صفحه145

متوکل عباسی از سلاطین بسیار ظالمی بود که از مخالفت با ائمه معصومین و شیعیان آنها فرو گذار نمی کرد.وقتی شنید مردم به کربلا می روند و قبر امام حسین(علیه السلام) را زیارت می کنند،سپاهی را به سرپرستی یکی از فرماندهان خود فرستاد تا قبر امام حسین(علیه السلام) را محو کنند،آنها قبر حضرت امام حسین(علیه السلام) را به آب بستند و گاوهایی را همراه شخم آماده کردند و در اطراف قبر شریف امام حسین(علیه السلام) به حرکت در آوردند تا قبر و اطراف آن را شخم زنند و کمترین اثری نماند.

عبدالله طوری گوید:وقتی از مکه برگشتم به زیارت قبر امام حسین(علیه السلام)رفتم و در آنجا به چشم خود دیدم که گاو ها زمین را شخم می زنند اما به قبر که می رسیدند به طرف چپ و راست حرکت می کردند و از شخم قبر پرهیز می کردند و هر چه با چوب به آنها می زدند تا از روی قبر گذر کنند،زدن آنها سودی نداشت.

منبع:قصه های حیوانات در قرآن و احادیث،عبدالودود الامین(به ترجمه:لطیف راشدی)،کانون انتشارات پیام عدالت،صفحه133

(به نقل از مجمع النورین)

وَمِنْ آيَاتِهِ يُرِيكُمُ الْبَرْقَ خَوْفًا وَطَمَعًا وَيُنَزِّلُ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَيُحْيِي بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا ۚ

إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَاتٍ لِقَوْمٍ يَعْقِلُونَ

و از نشانه های [قدرت و ربوبیت] اوست که برق را مایه ترس [از صاعقه] و امید [به باران] به شما می نمایاند،

و از آسمان، آبی نازل می کند که زمین را پس از مردگی اش به وسیله آن زنده می کند؛

قطعاً در این [شگفتی های آفرینش] نشانه هایی است برای مردمی که تعقّل می کنند.

منبع: قرآن کریم،سوره مبارکه روم ،آیه 24،ترجمه استاد شیخ حسین انصاریان

اساس دین بر اخلاص نیت است،اگر اخلاص نباشد عمل لغو است،بندگی نیست،کوه کوه کار خیر کرده باشد اگر اخلاص نداشته باشد به اندازه کاهی هم ارزش ندارد،نص قرآن مجید است که ((دستور داده نشدند مگر آنکه خدا را با اخلاص بپرستند))(1). (2)

1-وَمَا أُمِرُوا إِلَّا لِيَعْبُدُوا اللَّهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ...(سوره مبارکه بینه،آیه5)

2-منبع:استعاذه،شهید آیت الله سید عبدالحسین دستغیب،موسسه مطبوعاتی دارالکتاب،صفحات 259

ابراهیم بن عباس گوید:امام رضا (علیه السلام)هر سه روز یک مرتبه قرآن را ختم می کرد و می فرمود:کمتر از سه روز هم می توانم قرآن را ختم کنم اما تاکنون به آیه ای مرور نکرده ام جز این که در آن اندیشیده ام و در وقت نزول و چیزی که آیه به خاطر آن نزول شده است فکر کرده ام، و برای چنین تدبّری است که قرآن را در سه روز ختم می کنم.

منبع:قصه های قرآن،حجة الاسلام والمسلمین محمدرضا اکبری،انتشارات پیام عترت،صفحه18

آیت الله بروجردی(رحمة الله علیه)در اصفهان که بود نصف قرآن را حفظ کرد و بقیه را بطور نامرتب حفظ بود و آیات احکام که سند و مدرک احکام فقهی است و حدود پانصد آیه است همه را در ذهن حاضر داشت .در اوقاتی که فراغت داشتند به تلاوت قرآن مجید می پرداختند و این مداومت ،درماه مبارک رمضان  و پیش از افطار بعد از وضو و هنگام تعقیبات نماز ها بیشتر دیده می شد . اگر چه نصف قرآن را به طور مرتب و بقیه را بطور متفرّق حفظ بودند. اغلب برای درک ثواب بیشتر ،قرآن را گشوده و از رو می خواندند.

همیشه بعد از وضو و قبل از رفتن به مسجد مشغول تلاوت قرآن می شدند تا فراموش نکنند و می فرمودند از حفظ داشتن قرآن توشه ای برای انسان است.افسوس بر کسی که از دنیا برود و توشه ای نداشته باشد.

منبع:قصه های قرآن،حجة الاسلام و المسلمین محمدرضا اکبری،انتشارات پیام عترت،صفحات 153و154

(به نقل از:کتاب زندگانی آیة الله بروجردی(رحمة الله علیه)،صفحه165)