آیت الله بروجردی(رحمة الله علیه)در اصفهان که بود نصف قرآن را حفظ کرد و بقیه را بطور نامرتب حفظ بود و آیات احکام که سند و مدرک احکام فقهی است و حدود پانصد آیه است همه را در ذهن حاضر داشت .در اوقاتی که فراغت داشتند به تلاوت قرآن مجید می پرداختند و این مداومت ،درماه مبارک رمضان  و پیش از افطار بعد از وضو و هنگام تعقیبات نماز ها بیشتر دیده می شد . اگر چه نصف قرآن را به طور مرتب و بقیه را بطور متفرّق حفظ بودند. اغلب برای درک ثواب بیشتر ،قرآن را گشوده و از رو می خواندند.

همیشه بعد از وضو و قبل از رفتن به مسجد مشغول تلاوت قرآن می شدند تا فراموش نکنند و می فرمودند از حفظ داشتن قرآن توشه ای برای انسان است.افسوس بر کسی که از دنیا برود و توشه ای نداشته باشد.

منبع:قصه های قرآن،حجة الاسلام و المسلمین محمدرضا اکبری،انتشارات پیام عترت،صفحات 153و154

(به نقل از:کتاب زندگانی آیة الله بروجردی(رحمة الله علیه)،صفحه165)