دیر راهب

نام محلی در سرزمین شام، که اسیران اهل بیت ازآن گذشتند. در این سفر، که اسرا به همراه نیرو های یزیدی به شام برده می شدند، سرهای شهدا نیز همراه قافله بود. در یکی از منزلگاههای راه، به محلی رسیدند به نام«قِنّسیرین» که راهبی در دیری به عبادت مشغول بود. نگاه راهب از صومعه به سر مطهر امام حسین (علیه السلام) افتاد که نور از آن به آسمان می رفت. با دیدن این صحنه، ده هزار درهم به نگهبانان سر داد و آن سر را آن شب نزد خود در صومعه نگه داشت. شب هنگام، راهب از آن سر مقدس، شگفتیها و کراماتی دید و به برکت آنها مسلمان شد.

منبع: فرهنگ عاشورا-جواد محدثی-صفحات 192و193

جامی که شاه تشنه‌لبان بود مست از او

هر کو چشید از آن ز غم خویش رست از او

عباس نامدار که کس دست از او نبرد

چون خورد از آن پیاله به خون شُست دست از او

افتاد نخل قامتش از پا نخورده آب

از ضربتی که پشت امامت شکست از او​​​​

بی‌خواب شد سکینه و در خواب شد عدو

چون خواب مرگ چشم جهان‌بین ببست از او

موجی به جنبش آمد و آبش ز سر گذشت

ابری به بارش آمد و از پا نشست از او

تسلیم شاه تشنه‌لبان کرد با دو دست

جامی که خورده بود شراب الست از او

چشمی به سوی دشمن و چشمی به روی دوست

بگذشت ماند یاد به گیتی دو دست از او

تصویر:سایت عصر انتظار

شعر:لآلی منظومه/بخش۶/مرحوم استاد نیّر تبریزی

در اين روز اسراى اهل بيت عليهم السلام به حوالى شام رسيدند. ابراهيم بن طلحة بن عبداللَّه جلو آمد و به امام زين العابدين عليه السّلام نزديك شد، و كينه هائى كه از جراحت شمشيرهاى جنگ جمل در سينه ذخيره كرده بود ظاهر ساخت و به حضرت گفت: ديدى غلبه با كيست؟ حضرت فرمود: اگر مى خواهى بدانى غالب كيست صبر كن تا هنگام نماز اذان و اقامه بگو، آن وقت مى دانى آوازه چه كسى تا قيامت باقى است.

منبع:تقویم شیعه/عبدالحسین نیشابوری/بخش محرم الحرام/۲۹محرم الحرام

۱۸ مرداد ماه سالروز شهادت شهید محسن حججی

روز بزرگداشت شهدای مدافع حرم

منبع تصویر:سایت عصر انتظار

حسين بن علي(عليهماالسلام ) درس غيرت به مردم داد، درس تحمل و بردباري به مردم داد، درس تحمل شدائد و سختي ها به مردم داد. اين ها براي ملت مسلمان درسهاي بسيار بزرگي بود. پس اين كه مي گويند حسين بن علي(عليهماالسلام ) چه كرد و چطور شد كه دين اسلام زنده شد، جوابش همين است كه حسين بن علي روح تازه دميد، خون ها را به جوش آورد، غيرت ها را تحريك كرد، عشق وايده آل به مردم داد، حس استغناء در مورد مردم به وجود آورد، درس صبر و تحمل و بردباري و مقاومت و ايستادگي در مقابل شدائد به مردم داد، ترس را ريخت، همان مردمي كه تا آن مقدار مي ترسيدند، تبديل به يك عده مردم شجاع و دلاور شدند.

منبع: حماسه حسینی/شهید دکتر مطهری/جلد۱/صفحات۴۷-۴۸

حسين [-علیه السلام-]يك درس بزرگتر از شهادتش به ما داده است، و آن نيمه تمام گذاشتن حج و به سوی شهادت رفتن است، حجي که همه اسالفش، اجدادش، جدش و پدرش برای احيای اين سنت، جهاد کردند. اين حج را نيمه تمام ميگذارد و شهادت را انتخاب ميکند، مراسم حج را به پايان نميبرد، تا به همه حجگزاران تاريخ، نمازگزاران تاريخ، مومنان به سنت ابراهيم[-علیه السلام-]، بياموزد که اگر امامت نباشد، اگر رهبری نباشد، اگر هدف نباشد، اگر حسين[-علیه السلام-] نباشد و اگر يزيد باشد، چرخيدن بر گرد خانه خدا، با خانه بت، مساوی است. در آن لحظه که حسين[-علیه السلام-] حج را نيمه تمام گذاشت و آهنگ کربلا کرد، کساني که به طواف، همچنان در غيبت حسين[-علیه السلام-]، ادامه دادند، مساوی هستند با کساني که در همان حال، بر گرد کاخ سبز معاويه در طواف بودند، زيرا شهيد که حاضر است، در همه صحنه های حق و باطل، در همه جهادهای ميان ظلم و عدل، شاهد است، حضور دارد، ميخواهد با حضورش اين پيام را به همه انسانها بدهد که وقتي در صحنه نيستي،وقتي از صحنه حق و باطل زمان خويش غايبي، هرکجا که خواهي باش!

منبع:حسین وارث آدم-دکتر علی شریعتی-صفحات252و253

لبیک یا حسین(علیه السلام)

سلام خدمت همراهان گرانقدر، بازدید کنندگان محترم، برادران و خواهران عزیز؛

به دلیل به هم ریختن قالب(تم) وبگاه ، به صورت موقت قالب وبگاه( به یکی از قالب های بلاگفا) تغییر داده شد. ان شاء الله در اسرع وقت به هم ریختن قالب برطرف می شود و یا قالب جدید جایگزین می شود.

التماس دعا

وبگاه انصار صاحب الزمان (عج)

«منتظران ظهور»

هر چند به ظاهر، در عاشوراى سال ۶۱ هجرى پيروزى از آنِ يزيديان بود و نبرد نا برابر كربلا به نفع جبهه باطل به پايان رسيد؛ ولى در نگاه عميق، پيروزى حقيقى متعلّق به امام حسين عليه السلام و ياران او بود. چرا كه آن حضرت در آن حادثه و قيام، راه و رسمى ماندگار در عالم به يادگار گذاشت و با خون سرخش مكتبى را براى مسلمانان، بلكه همه آزادگان جهان بنا نهاد، كه تا هميشه تاريخ باقى است و سرمشق حق طلبان عالم است. به گفته موسيو ماربين آلمانى: «اين سرباز رشيد عالم اسلام به مردم دنيا نشان داد كه ظلم و بيدادگرى و ستمگرى پايدار نيست و بناى ستم هر چند ظاهراً عظيم و استوار باشد، در برابر حقّ و حقيقت چون پرِ كاهى بر باد خواهد رفت».

منبع:عاشورا ريشه ها، انگيزه ها، رويدادها، پيامدها / محققان سعيد داودي، مهدي رستم نژاد/صفحه۶۶۰

منبع: موسسه تحقیقات و نشر معارف اهل البیت (علیهم السلام)

منبع: سایت موسسه تحقیقات و نشر معارف اهل البیت (علیهم‌السلام)

حضرت[امام حسین-علیه السلام-] فرمود: من برای اصلاح جامعه حرکت کردم. این فلسفه ی قیام حضرت ابی عبدالله الحسین علیه السلام بود. حضرت ولی الله الاعظم علیه السلام نیز برای اصلاح جامعه می‌آید. از این رو یکی از القاب زیبای حضرت مصلح است. أَيْنَ مُؤَلِّفُ شَمْلِ الصَّلاحِ وَالرِّضا ؛ کجاست آن مصلح امور عالم که پریشانی‌های خلق را اصلاح و دل‌ها را خشنود می‌سازد. می گوییم: مصلح جهانی می‌آید و جهان را به صلاح و شایستگی سوق می‌دهد و جوامع بشری را اصلاح می‌کند. این هم یک اشتراک بین امام حسین و امام زمان علیه السلام.

منبع:فرهنگ عاشورا در ظهور/حسین گنجی/صفحه۳۷-۳۸

دلبستگی به دنیا و خوگرفتن به رفاه و لذائذ زندگی، سبب می‌شود که افراد در هنگام نیاز به فداکاری و جانبازی، حضور لازم را در صحنۀ دفاع از حق و مبارزه با باطل نداشته باشند. تأکیدهای فراوانِ پیامبران و پیشوایان دین در مورد دلبسته نشدن به زندگی مادّی برای درمان همین درد است. خود سید الشهداء (علیه السلام) نیز مردم را «بندگان دنیا» می‌شمارد که تا وقتی زندگیشان برمدار دین بچرخد، دم از دین می‌زنند، امّا هرگاه که با بلاها و رنج‌ها و سختی‌ها آزموده شوند، دینداران واقعی اندک می‌شوند: «اَلنّاسُ عَبیٖدُ الدُّنْیا... فَاِذا مُحِصُّوا بِالْبَلاء قَلَّ الدَّیّانُونَ» به ویژه اگر این دنیا طلبی از راه حرام باشد و هدیه‌های نامشروع و غذاهای حرام و شبهه ناک، شکم‌ها را پرکرده باشد، هم دل‌ها از درک و دریافت هدایت و حق محروم می‌شود، هم لقمه‌های حرام، دینداری و تعهّد را کاهش می‌دهد و عمل به وظیفه را در بوتۀ فراموشی قرار می‌دهد.

ادامه این مطلب ان شاء الله در مطالب آتی تقدیم خواهد شد.

منبع:پیام های عاشورا-جواد محدثی-صفحه۱۹۴

«نجات بخشِ تاریخ»

منبع: موسسه تحقیقات و نشر معارف اهل البیت (علیهم‌السلام)

*امام صادق -علیه السلام-در ثنای عموی بزرگوارشان فرموده اند:«عمویم عباس ،بصیرتی نافذ و ایمانی محکم داشت. او با برادرانش حسین (علیه السلام) جهاد کرد و بلایی نیکو متحمل شد و به افتخار شهادت رسید»*( ۱)

................................................................................

ایمان راسخ و تزلزل ناپذیر حضرت عباس (علیه السلام)

*هنگامي كه فرماندهي عمر بن سعد حتمي شد و فرمان جنگ بر عليه ابا عبدالله الحسين عليه السلام را صادر كرد، شمر با صداي بلند فرياد كشيد فرزندان خواهر من كجائيد. اين سبط اخينا اين العباس و اخوته - عباس و برادرانش كجائيد حضرت عباس و برادرانش توجهي به او نكردند و او را مورد بي اعتنائي قرار دادند. حضرت امام حسين عليه السلام فرمود: (اجيبوه و لو كان فاسقا) جواب دهيد اگر چه او فاسق است. نكته قابل توجه اينكه اگر ابا عبدالله[(علیه السلام)] دستور جواب نمي داد، عباس[(علیه السلام)] صحبت نمي كرد؛ چون بيعت با امام مفهومش اين است كه با دشمن تماس برقرار نكند و در حدود فرمان فرمانده، خود را موظف نمايد. حضرت عباس و برادرانش گفتند: چه مي‌گوئي؟ شمر گفت: اي فرزندان خواهر من! شما در امانيد. خودتان را با حسين به كشتن ندهيد و شما از اميرالمؤمنين يزيد اطاعت كنيد. حضرت عباس فرمود: خدا ترا لعنت كند چگونه ما در امان باشيم ولي فرزند رسول خدا در امان نباشد؟*(۲)

۱.العباس بن علی،از باقر شریف قرشی،ص36 به نقل از ذخیره الدارین.

۲.آموختنی هوایی از عاشورا/مهدی احدی امیر کلائی/صفحه۳۸-۳۹

⚠️مداحی سنگین/لطفاً با حال معنوی مناسب گوش دهید ⚠️

زمینه /داغ روضه هام الشام الشام/حاج محمود کریمی

ذکر مصیبت می‌کند: الشام الشام
تا یاد غربت می‌کند: الشام الشام

منزل به منزل درد و داغ و بی کسی را
یک جا روایت می‌کند: الشام الشام

موی سپید و چهره‌ای در هم شکسته
از چه حکایت می‌کند: الشام الشام

هر روز با اندوه و آه و بی شکیبی
یاد اسارت می‌کند: الشام الشام

در این دیار پر بلا هر کس به نوعی
عرض ارادت می‌کند: الشام الشام

یک شهر چشم خیره وقت هر عبوری
ابراز غیرت می‌کند: الشام الشام

هر سنگ با پیشانی مجروح خورشید
تجدید بیعت می‌کند: الشام الشام

قرآن پرپر روی نیزه غربتت را
هر دم تلاوت می‌کند: الشام الشام

قلب تو را یک مرد رومی با نگاهش
بی صبر و طاقت می‌کند: الشام الشام

هر جا که دارد خوف از جان تو، عمه
خود را فدایت می‌کند: الشام الشام

جان می‌دهی وقتی به لب‌هایی مقدس
چوبی جسارت می‌کند: الشام الشام

کنج تنوری حنجری آتش گرفته
ذکر مصیبت می‌کند: الشام الشام

باتشکر از یو آپلود برای میزبانی رایگان فایل و عکس

شعر از یوسف رحیمی

منبع مداحی :سایت دلسوختگان

۱۵محرم

فرستادن سرهاى مطهر شهدا به سوى شام:

بنابر بعضى اقوال، در اين روز سرهاى مطهر اهل بيت عصمت و طهارت عليهم السّلام را به سوى شام حركت دادند. البته بعداً اهل بيت عليهم السّلام سرهاى مطهر را به بدنها ملحق كردند.

۱۹محرم

حركت كاروان كربلا به سوى شام:

در اين روز اهل بيت سيّد الشّهداء عليه السّلام را از كوفه به سوى شام حركت دادند. زنهاى غير هاشميه از انصار امام حسين عليه السّلام كه در كربلا اسير شدند با شفاعت اقوام و قبايلشان نزد ابن زياد از قيد اسيرى خلاص شدند، و فقط زنهاى هاشميات براى اسارت به شام برده شدند.

منبع:تقویم شیعه/عبدالحسین نیشابوری/بخش محرم الحرام/۱۵و۱۹محرم الحرام

«سیدالشهدا علیه السلام و اصحاب او و اهل بیت او آموختند تکلیف را. فداکاری در میدان تبلیغ در خارج میدان (جنگ) همان مقداری که فداکاری حضرت ارزش پیش خدای تبارک و تعالی دارد و در پیش برد نهضت حسین علیه السلام کمک کرده است، خطبه‌های حضرت سجّاد علیه السلام و حضرت زینب علیهاالسلام هم به همان مقدار یا قریب آن مقدار تأثیر داشته است. آنها به ما فهماندند که در مقابل جائر، در مقابل حکومت جور، نباید زن‌ها بترسند و نباید مردها بترسند. در مقابل یزید حضرت زینب علیهاالسلام ایستاد و آن را همچون تحقیر کرد که بنی امیه در عمرشان همچون تحقیری نشنیده بودند، و صحبت‌هایی که در بین راه و در کوفه و شام و این‌ها کردند و منبری که حضرت سجاد علیه السلام رفت و واضح کرد به این که قضیه مقابله ی غیر حق با حق نیست، یعنی ما را بد معرفی کرده اند، سیدالشهدا علیه السلام را می‌خواستند معرفی کنند که یک آدمی است که در مقابل حکومت وقت، خلیفه ی رسول اللّه ایستاده است. حضرت سجاد علیه السلام این مطلب را در حضور جمع فاش کرد و حضرت زینب علیهاالسلام هم». «کسی که برای خدا کار می‌کند، قیام برای خدا می‌کند، این از هیچ چیز نباید بترسد یعنی از این که شکست هم بخورد نباید بترسد، این شکست نیست».

منبع:بازشناسی نهضت عاشورا ،به اهتمام محمود اصغری،دانشگاه علوم اسلامی رضوی،صفحه۳۳۵

نافع بن هلال، شهیدی دیگر از از عاشوراییان بود. نامزد داشت و هنوز عروسی نکرده بود. در کربلا هنگامی که می‌خواست برای نبرد به میدان رود، همسرش دست به دامان او شد و گریست. این صحنه کافی بود که هر جوانی را متزلزل کند، و انگیزۀ جهاد را از او سلب کند. با آنکه امام حسین علیه السلام نیز از او خواست که شادمانی همسرش را بر میدان رفتن ترجیح دهد، بر این محبّت بشری غلبه یافت و گفت: ای پسر پیامبر! اگر امروز تو را یاری نکنم، فردا جواب پیامبر را چه بدهم؟ آنگاه به میدان رفت و جنگید تا شهید شد. در یکی از شب‌های عطش در کربلا، نافع بن هلال همراه جمعی برای آوردن آب برای خیمه‌های امام، به فرات رفتند. نگهبانان فرات گفتند:می توانی خودت آب بخوری ولی برای امام، حق نداری آب ببری. گفت: محال است که حسین و یارانش تشنه باشند و من آب بنوشم!

جهت مشاهده بخش اول این مطلب کلیک کنید

منبع:پیام های عاشورا/جواد محدثی/صفحه ۶۹

دشمن و دشمني در همه زمان‌ها و مكان‌ها وجود دارد، ولي گاهي دشمن انسان جوانمردي آزاده است و گاهي يك نفر پست، كه بويي از انسانيت نبرده است. امام عليه السلام در كربلا با گروه دوم روبرو بود و از اين رو بود كه دست به اعمالي زدند كه در تاريخ تا ابد از آنان به زشتي ياد مي‌شود. و آنها را ضرب المثل ظلم و زشتي تبديل كرد. آري در مظلوميت امام حسين عليه السلام همين بس كه چنين دشمناني داشت. اينك به چند نمونه از پستي‌هاي دشمنان اهل بيت عليه السلام توجه كنيد: ۱- آنان امام حسين عليه السلام را در كنار آب و با لب تشنه شهيد كردند و حتي حاضر نشدند به كودك شيرخوار او آب بدهند . ۲- آنان از كشتن كودكان بي گناه پروا نداشتند از اين رو علي اصغر عليه السلام را در آغوش پدر شهيد كردند و حاضر نشدند او را آب دهند. با اينكه كودكان در جنگ نقشي نداشتند و لازم بود كه رعايت حال آنان را بنمايند. ۳- دشمنان پست بعد از شهادت امام عليه السلام لباس‌هاي او را غارت كردند. «فاخذ قميصه اسحاق بن حوية الحضرمي». پيراهن او را اسحاق برداشت. «و اخذ سراويله بحربن كعب التميمي». شلوار او را بحر برد. «واخذ عمامة اخنس بن مرتذ بن علقمة الحضرمي». عمامه حضرت را اخنس به يغما بود. «واخذ نعليه الاسود بن خالد لعنة لله» . كفش‌هاي حضرت را اسود غارت كرد. حتي لباسهاي ظاهر زنان را به يغما بردند. ۴- مردي نابخرد انگشت امام عليه السلام را قطع كرد تا انگشتري آنرا در آورد. (نام او را يجدل بن سليم كلبي گفته اند). ۵- دشمنان كوردل بعد از شهادت امام عليه السلام به خيمه‌هاي بي پناه او حمله كردند و در اين كار بر همديگر سبقت مي‌گرفتند. ۶- آنان پس از شهادت امام عليه السلام خيمه‌هاي آل رسول را آتش زدند در حالي كه اين عمل هيچ ارزش نظامي نداشت. ۷- آنها زنان را با پاي برهنه به اسيري بردند.و هنگامي كه مي‌خواستند زنان را ببرند از كنار كشته‌هاي عزيزانشان عبور دادند (تا ناراحتي آنان را دو چندان كنند). ۸- زنان را بدون پوشش لازم، بر روي شتران قرار دادند و در بين افراد دشمن به نمايش گذاشتند. ۹- به دستور عمربن سعد (فرمانده ي دشمن) ده نفر با اسب بر پيكر حسين عليه السلام تاختند و از فرمانده ي خود جايزه گرفتند. ۱۰ - حضرت را به صورت قتل صبر كشتند. (يعني يكمرتبه او را شهيد نكردند بلكه ضربه‌هايي به او وارد كردند تا كم كم شهيد شد. ) ۱۱- سرهاي شهدا را در بين اسيراني كه روي شتران سوار بودند، مي‌گرداندند تا ببينند و ناراحت شوند. ۱۲ - سر امام حسين عليه السلام را در مجلس يزيد بردند و به آن اهانت كردند.

منبع:آموزه های تربیتی عاشورا(درس ها و عبرت ها)/محمد علی رضائی اصفهانی/صفحات۵۴-۵۵

حقیقت و جمع بندی درست این است که حسین بن علی علیه السلام نه برای حکومت کردن میرفت و نه برای کشته شدن. کشته شدن و حکومت کردن، هدفهای حسین بن علی علیه السلام نبودند؛ بلکه نتیجه ی قطعی حرکت حسین بن علی علیه السلام یکی از این دو بود؛ یعنی امام حسین علیه السلام در این راه یا به حکومت میرسید یا کشته میشد؛ این را خود آن حضرت هم میدانست. البته ما معتقدیم امام حسین علیه السلام میدانست کشته میشود، اما نتیجه ی حرکت امام حسین علیه السلام به طور طبیعی کشته شدن یا حکومت کردن بود؛ اما هیچ کدام هدف امام حسین علیه السلام نبود. هدف امام حسین علیه السلام نفس حرکت و قیام بود، نفس ایجاد و اعلام مقاومت بود. اگر این مقاومت و این حرکت به حکومت میرسید، چه بهتر؛ امام حسین علیه السلام حرکتی کرده بود و قیامی کرده بود، حکومت را هم به دست میگرفت و دنیا را آباد و گلستان میکرد و حکومت نبوی را ادامه میداد؛ اما اگر به حکومت هم نمیرسید و نهایت این کار، کشته شدن و شهادت بود، امام حسین علیه السلام استقبال میکرد؛ چون هدف او انجام شده بود.

منبع:آفتاب در مصاف/ انتشارات انقلاب اسلامی/صفحه۴۵

در مورد شهادت امام حسین علیه السلام از توجیهات معروف دشمن این بود که: حسین بن علی علیهما السلام از دین جدش خارج شده و می‌خواهد شقّ عصای مسلمین کند. یعنی اختلاف اندازی کند.

عمر سعد با توجیه اینکه: برای صلح می‌روم به بزرگترین جنایت دست یازید. یکی از یاران او در کربلا بعد از شهادت امام مشغول غارت اموال اهلبیت علیهم السلام بود ولی گریه می‌کرد!!.

کودکی از فرزندان امام به او فرمود: چرا گریه می‌کنی؟ گفت: به خاطر جنایت و غارتی که می‌کنم، کودک فرمود، بنابراین از این خلاف دست بردار. او در پاسخ گفت:

«أخاف أن یأخذه غیری»

«می ترسم این زیور را شخص دیگری برباید».

((ان شاء الله پس از ایام محرم و صفر چند مطلب از منابع و کتبِ معتبر در موضوع «توجیهِ گناه» در وبگاه گنجانده خواهد شد))

منبع:گناه شناسی/استاد محسن قرائتی/صفحه ۶۸

۱- امام حسين عليه السلام در ميدان جنگ به همراه لشكر دشمن به نماز جماعت ايستاده و حتي لشكر دشمن نيز به او اقتدا كردند و اين مطلب اهميت نماز را در نظر حضرت نشان داد و نيز موجب دفع تبليغات دشمن گرديد. (كه امام عليه السلام را خارجي مي‌خواندند. ) جالب اين است كه امام به فرزند خود دستور مي‌دهد كه اذان بگويد و با اين كار كودكان را به صحنه ي نماز و عبادت مي‌آورد و به آنها شخصيت مي‌دهد . ۲ - در روز عاشورا وقتي ابوثمامه (عمر بن عبدالله الصائدي) گفت: دوست داريم نماز ظهر را با شما بجا آوريم، حضرت فرمود: «ذكرت الصلوة جعلك الله من المصلين الذاكرين» نماز را ياد كردي خداوند تو را از نماز گزاران (و) ذاكرين قرار دهد. امام عليه السلام از لشكر دشمن خواست كه دست از جنگ بردارند تا نماز را بجاآورند ولي آنان سكوت كردند. پس حضرت خود اذان گفت و زهير و سعيد به عبدالله در جلوي حضرت ايستادند و نصف افراد لشكر به امام اقتدا كردند، و نماز را به صورت «نماز خوف» به جا آوردند . ۳ - عبادت در شب عاشورا: در حالي كه دشمن امام و يارانش را محاصره كرده بود و با اسب‌ها دور تا دور تا دور نگهباني مي‌دادند، امام عليه السلام و يارانش تا صبح به نماز و استغفار و زاري به درگاه الهي مشغول بودند . «بات الحسين و اصحابه طول ليلتهم يصلون و يستغفرون و يتضرعون... »

منبع:آموزه های تربیتی عاشورا (درس ها و عبرت ها)- محمد علی رضائی اصفهانی-صفحات۵۹ و۶۰

روز عاشورا وقتی در مقابل سی هزار دشمن مسلّح، جگرگوشه ی زهرا با هفتاد و دو نفر ظاهر شد - آن هم هفتاد و دو نفری که میان آنان نوجوان سیزده ساله هم بود، کودک یازده ساله هم بود، پیرمرد هفتاد ساله هم بود - دشمن با خود فکر کرد حسین علیه السلام دیگر تمام شد. مخصوصاً در آن لحظات آخر روز عاشورا، وقتی که همه ی یاران حسین بن علی علیه السلام شهید شدند و این بدنهای پاک و مطهّر بر روی خاکهای گرم کربلا غلتید، دیدند حسین بن علی علیه السلام ظاهر شد؛ در حالی که قنداقه ی یک طفل شیرخواره روی دست اوست. همه یقین کردند دیگر از حسین علیه السلام و از پیام حسین علیه السلام در دنیا اثری باقی نمیماند. آخر، همه ی دوستان حسین علیه السلام و همه ی فداکاران، آنجا جمع بودند. مدینه در کربلا بود، مکه و کوفه و حجاز و عراق در همان میدان خلاصه شده بود؛ کس دیگری نبود که بتواند ادّعا کند دنباله رو حسین علیه السلام است. آنها هم یکی پس از دیگری در خاک و خون غلتیدند و به درجه ی شهادت رسیدند. حالا در عصر عاشورا، حسین بن علی علیه السلام که یک روز چشم دنیایی متوجّه او بود، تنها سربازش و تنها رزمنده ی شیرخوارش را روی دست گرفته و در مقابل لشکر دشمن ظاهر شده است. چشم کوتاه بین دشمن، حسین علیه السلام را تمام شده فرض کرد. ......

جهت مشاهده کامل مطلب ادامه مطلب را انتخاب کنید

السلام علیک یا اباعبدالله الحسین (علیه السلام)

ابوحتوف بن حارث

از خوارج بود و در لشگر ابن سعد با امام حسین ع و یارانش می جنگید.

وقتی ندای «هل من ناصر» امام (ع) را شنید.

لحظه ای اندیشید

"اين حسين (ع) فرزند دختر پيامبر (ص) است. در حالى كه ما آرزوى شفاعت از جدّ او در روز قيامت داريم، چگونه با اين كه هيچ يار و ياورى ندارد با وى بجنگم؟"

شمشير كشيد و در كنار امام (ع) جنگید تا به شهادت رسید.

با تشکر از یو آپلود

منبع: موسسه تحقیقات و نشر معارف اهل البیت (علیهم‌السلام)

یکی از پیام های اخلاقی عاشورا:جهاد با نفس

برتر و دشوارتر از جهاد با دشمن بیرونی، مبارزه با تمنّیات نفس وکنترل هوای نفس و خشم و شهوت و حبّ دنیا و فدا کردن خواسته‌های خویش در راه «خواستۀ خدا» است. این خود ساختگی و مجاهده با نفس، زیر بنای جهاد با دشمن بیرونی است و بدون آن، این هم بی ثمر یا بی ثواب است؛ چون سر از ریا، عجب، غرور، ظلم و بی تقوایی در می‌آورد. کسی که در «جبهۀ درونی» و غلبه بر هوای نفس، پیروز باشد، در صحنه‌های مختلف بیرون نیز پیروز می‌شود و کسی که تمنّیات نفس خویش را لجام گسیخته و بی مهار، برآورده سازد، نفس سرکش انسان را بر زمین می‌زند و به تعبیر حضرت امیر علیه السلام او را به آتش می‌افکند. در صحنۀ عاشورا، کسانی حضور داشتند که اهل جهاد با نفس بودند و هیچ هوا و هوسی در انگیزۀ آنان دخیل و شریک نبود. از همین رو، بر جاذبه‌های مال، مقام، شهوت، عافیت و رفاه، ماندن و زیستن، نوشیدن و کامیاب شدن و... پیروز شدند. عمروبن قرظۀ انصاری، از شهدای کربلا، درجبهۀ امام حسین علیه السلام بود و برادرش «علی بن قرظه» در جبهه عمر سعد. اما خودساختگی او سبب شد که هرگز محبت برادرش، سبب سستی در حمایت از امام نشود و دلیرانه در صف یاران امام، ایستادگی و مبارزه کند. محمد بن بُشر حَضرمی در سپاه امام بود. فرزندش در مرز «ری» اسیر شده بود. با اینکه امام به او رخصت داد که کربلا را ترک کند و در پی آزاد کردن فرزند اسیرش برود او مسألۀ «علاقه به فرزند» را در راه هدفی دینی، حل کرده بود. «حاضر نشد امام را ترک کند» و وفا نشان داد.

ادامه این مطلب ان شاء الله در مطالب آتی تقدیم خواهد شد

منبع:پیام های عاشورا-جواد محدثی-صفجه۶۸-۶۹

لبیک یا حسین(علیه السلام)

منبع: موسسه تحقیقات و نشر معارف اهل البیت (علیهم‌السلام)

بسم رب الحسین (علیه السلام)

سلام و عرض ادب خدمت بازدید کنندگان محترم و همراهان گرانقدر، برادران و خواهران عزیز؛ و عرض تسلیت ایام عزاداری حضرت ارباب، امام حسین (علیه السلام)، علمدار کربلا، حضرت قمر منیر بنی هاشم (علیه السلام) و یاران باوفایشان، با توجه به نتیجه نظر سنجی موضوع مطالب وبگاه در محرم و صفر ، ان شاء الله مطالب آتی وبگاه(به غیر از مطالب مرتبط با مناسبات مذهبی) تا پایان محرم و صفر، حول موضوعاتِ:

⬅️شبهات و تحریفات عاشورا

⬅️پیام ها-اهداف و دستاوردهای عاشورا

از کتب و منابع معتبر و موثق، در وبگاه گنجانده خواهند شد. از مشارکت همه بازدید کنندگان و همراهان گرامی در نظر سنجی تشکر می کنیم.

منتظر انتقادات، پیشنهادات و نظرات ارزشمند شما هستیم.

جهت ارتباط با مدیریت وبگاه می توانید از طریق رایانامه (ایمیل) پیام خود را به آدرس زیر ارسال نمایید:

ansarsahebazzamanmanaging@gmail.com

التماس دعا

وبگاه انصار صاحب الزمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف)

«منتظران ظهور»

عکس نتیجه نظر سنجی موضوع مطالب وبگاه در محرم و صفر:

با تشکر از سایت تولز آی آر (طراحی و سرویس دهنده ابزار وبلاگ)

منبع:سایت عصر انتظار

منبع:سایت عصر انتظار

... رکضة طویریج ...

در اين نوع عزاداري، عزاداران با پاي برهنه از شهري که در نزديکي کربلاي معلا قرار دارد، حرکت مي کنند و در حالي که هروله مي کنند و با دست بر سر و صورت خود مي زنند، خودشان را به حرم سالار شهيدان، أبا عبدالله الحسين (ع) مي رسانند و پس از زيارتي کوتاه مدت که چند دقيقه اي بيشتر طول نمي کشد، محل را ترک مي کنند. اين مراسم قبل از نماز ظهر و عصر از منطقه طويريج آغاز شده، به گونه‌اي كه عزاداران نماز را در ميانه‌ راه و در نزديكي خيمه‌گاه اقامه كرده و پس از خاموش كردن خيمه‌هاي آتش گرفته خود را دوان دوان و هروله‌كنان به قبله عشاق حرم حسين بن علي عليه‌السلام مي‌رسانند.

- یک سال روز عاشورا مرحوم علامه بحرالعلوم با عده ای از طلاب شهر کربلا به منظور خوش آمد گویی و استقبال به سمت بیرون شهر می روند. هنگامی که دسته طویریج وارد می شوند، ناگهان طلاب و همراهان مرحوم بحرالعلوم می بینند که ایشان با آن عظمت و مقام، عمامه و عبا و عصا را کنار گذاشته و خود را در میان عزاداران و سینه زنان انداختند و به سر و سینه می زنند.

- طويريج که نام ديگر آن "هنديه" است نام منطقه‌اي در ۱۰ كيلومتري كربلاست كه در زمان قيام حسيني محل قبيله بني‌اسد بوده و عزاداران حسيني در كربلا به رسم دير رسيدن اين دسته در عصر عاشورا به كربلا، مراسم عزاداري خود را از اين منطقه آغاز مي‌كنند و تمام ۱۰ كيلومتر را با پاي برهنه و هروله‌كنان لبيك مي‌گويند.

منبع: پایگاه خبری-تحلیلی مشرق نیوز

تصاویر: خبرگزاری بین المللی قرآن(ایکنا)