آزادگی به آن معناست که انسان کرامت و شرافت خویش را بشناسد و تن به ذلت و اسارت دنیا و زیر پا نهادن ارزش‌های انسانی ندهد. بندگی خالص پروردگار، تزکیه نفس، رعایت زهد، کسب تقوا، دوری از طمع ورزی، و مخالفت با هوا و شیطان، از عوامل آزادگی به شمار می‌روند.

آزادگی از مهم‌ترین فضایل انسانی و یکی از اصول مهم زندگی اولیای الهی است. امام حسین (ع) در پاسخ به درخواست کنندگان بیعت به نفع یزید، فرمودند لا وَ اللّهِ لا اُعْطِیْهِم بِیَدی اِعْطاءَ الذّلیلِ وَ لا اَقِرُّ اِقْرارَ إلْعَبیدِ؛ به خدا سوگند؛ نه دست ذلّت به آنان می‌دهم و نه، چون بردگان تسلیم حکومت آنان می‌شوم! انسان آزاده، هرگز حاکمیت ظالم و ستمگر را نمی‌پذیرد و بر اساس آیه واجتنبوا الطاغوت؛ در برابر یزید و یزیدیان قیام و با ستمگران مبارزه می‌کند.

آزادگی آنقدر اهمیت دارد که امام حسین (ع) فرمودند انْ لَمْ یَکُنْ لَکُمْ دِینٌ وَ کُنْتُمْ لَا تَخَافُونَ الْمَعَادَ فَکُونُوا أَحْرَاراً فِی دُنْیَاکُم‏؛ اگر دین ندارید و از معاد هم نمی‌ترسید، پس در دنیایتان آزاده باشید. این یک ندای همیشگی است و همچنان که امام حسین (ع) در عمل نشان دادند که همه اصول را رعایت می‌کنند و از هرگونه تخلفی رها هستند، به همه انسان‌ها در همه اعصار نشان می‌دهند که انسان باید رها از بند هوای نفس و حقیقت جو باشد.

منبع:باشگاه خبرنگاران جوان