شبیه کشتی نوحی، نه! مهربان تر از اویی 

سوار   گمشده   را  از  میان  راه  گرفتی

چه ساده صید خودت را به یک نگاه گرفتی 

شبیه کشتی نوحی، نه! مهربان تر از اویی 

که حرِّ بد شده را هم تو در پناه گرفتی 

چنان به سینه فشردی مرا که جز تو اگر بود 

حسین فاطمه! می گفتم اشتباه گرفتی 

من آمدم که تو را با سپاه و تیر بگیرم 

مرا به تیر نگاهی تو بی سپاه گرفتی 

بگو چرا نشوم آب که دست یخ زده‌ام را 

دویدی و نرسیده به خیمه گاه گرفتی 

چنان تبسّم گرمی نشانده ای به لبانت 

که از دل نگرانم مجال آه گرفتی 

رسید زخم سرم تا به دستمال سفیدت 

تو شرم را هم از این صورت سیاه گرفتی

شعر از استاد قاسم صرافان 

منبع تصویر: عصر انتظار