بلا هم به معنای رنج و محنت و گرفتاری است، هم به معنای آزمایش و امتحان. اغلب رنج ها و گرفتاری ها مایه آزمون انسان ها در زندگی و در طریق دینداری است. کربلا (کرب و بلا) نیز آمیخته ای از عظیم ترین رنج ها و محنت ها بود و هم بزرگترین آزمایش تاریخی برای اهل حق و باطل تا موضع خویش را مشخص سازند. وقتی سیدالشهدا(علیه السلام) به این سرزمین رسید، پرسید: این جا چه نام دارد؟ گفتند: کربلا، چشمان حضرت پر از اشک شد و پیوسته می فرمود:اللهم انی اعوذ بک من الکرب و البلا خدایا من از کرب و بلا به تو پناه می برم و یقین کرد که شهادتگاه خود و یارانش همین جاست و فرمود :هذا موضع کرب و بلا،هاهنا مناخ رکابنا و محط رحالنا و سفک دماءنا . این جا سرزمین رنج و گرفتاری و بلاست ، این جا محل فرود آمدن ما و جایگاه ریخته شدن خون های ماست.

آمیختگی این سرزمین و این نام با شداید و رنج ها پیش از آن نیز از زبان اولیاء خدا نقل شده است. حضرت عیسی(علیه السلام) وقتی بر این سرزمین گذشت اندوه او را فراگرفت و آن زمین را ارض کرب و بلاء دانست. روزی حضرت رسول(صلی الله علیه و آله وسلم) برای دخترش فاطمه(سلام الله علیها) از شهادت حسین (علیه السلام) در آینده، سخن می گفت در حالی که حسین(علیه السلام) کودکی در آغوش مادر بود. حضرت زهرا(سلام الله علیها) از پدر پرسید آن جا که فرزندم کشته می شود کجاست؟ فرمود: کربلاست.

منبع:فرهنگ عاشورا/جواد محدثی/صفحه۸۲