خداوند به لقمان(علیه السلام) مقام علم و حکمت عطا کرد و به او فرمود :خدا را شکر کن و هرکس شکر حق گوید به نفع خود او است و هر کس نا سپاسی و کفران کند، خدا بی نیاز و ستوده صفات است. وقتی لقمان(علیه السلام) در مقام پند و موعظه به فرزندش گفت:

ای پسر عزیزم! هرگز شرک به خدا نیاور که شرک بسیار ظلم بزرگی است .

خداوند به لقمان(علیه السلام) سفارش کرد که شکرگزار خدا و پدر و مادرش باشد ؛ چرا که بازگشت به سوی خدا است. خداوند به لقمان (علیه السلام) می فرماید:

اگر پدر و مادر تو را بر شرک به خدا که آن را حق نمی دانی وادار کنند در این صورت دیگر امر آن ها را اطاعت نکن؛ولیکن در این دنیا با آن ها به حسن خلق مصاحبت کن و از راه آن کس که به درگاه ما رجوع و انابه اش بسیار است پیروی کن که پس از مرگ رجوع شما به سوی من است و من به پاداش اعمالتان آگاه خواهم ساخت.باز لقمان (علیه السلام) به فرزندش گفت:

ای فرزند عزیزم!بدان که خدا اعمال بد و خوب خلق را اگر چه به مقدار خردلی میان سنگی یا در طبقات آسمان ها یا زمین پنهان باشد همه را در محاسبه می آورد که خدا بر همه چیز توانا و آگاه است.ای فرزند عزیزم!

1.نماز به پادار و به آن عمل کن.

2.امر به معروف و نهی از منکر کن.

3.بر آنچه به تو می رسد صبر کن،حقیقتاً که این کارها از کارهای ثابت و راسخ است.

4.به تکبر و ناز از مردم رخ متاب.

5.در زمین با غرور و تکبر قدم بر مدار که خدا هرگز مردم متکبرِ خود ستا را دوست نمی دارد.

6. در رفتارت میانه روی کن.

7.صدایت را پایین بیاور که حقیقتاً ناشناخته ترین و زشت ترین صداها صدای الاغ است.

منبع:قصه های قرآنی پیامبران،محسن ماجراجو،شرکت صلوات گستر،صفحات 76 و 77